
'Maar het is in Énschede, schat,' Marlie wijst naar het terras, 'Koffie?'
Wil knikt. 'Hou op, zeg, zó ver is dat niet... en bovendien, hoe vaak ben je naar Utrecht gegaan voor die lessen van... eh? Kom, hoe heet die schilder ook alweer?'
'Uhm,' Marlie legt haar tas op de stoel.
'Nou?' Wil kijkt haar recht aan, 'Volgens mij was dat minstens tien keer. Of niet? En je houdt niet eens van schilderen, je houdt van schrijven!'
'Ja, maar... Enskede.' Ze eindigt met een lange -e.
'Sjongejonge,' Wil tilt links en rechts een bil op en recht haar rug. 'Toevallig is Enschede een hartstikke leuke stad, met een heerlijk centrum, bomvol fijne mensen én er is een schrijfgroep!'
'Ik weet niet, hoor,' Marlie kijkt naar een vrouw die aan de rand van het terras zit.
'Ja, echt jouw type,' Wil legt haar telefoon op de tafel, 'maar kijk, hier, schrijfgroepenschede punt nl. Er is nog plek op de donderdagavond.' Ze tikt met twee duimen snel op het scherm.
'Zo, je bent aangemeld. Die vijf workshops krijg je van mij,' zegt Wil. Ze leunt achterover, 'Wat neem je erbij?'
'Een kokosbol, lekker!'
'Die neem ik ook,' Wil steekt haar hand op, 'En het is trouwens Eanske. Ik koop straks meteen een bundel van Willem Wilmink voor je.'